“อือออ ฟาน ถอดมาสคอตสิ”
ชานยอลครางเสียงแผ่วบอกอีกคนที่กำลังรุกล้ำชิมความหวานของกายบางอย่างเพลิดเพลินแต่เพียงผู้เดียวโดยที่ตัวเองยังอยู่ในชุดมาสคอตไม่ยอมถอดซะที
“ถอดให้หน่อยสิครับ”
อี้ฟานกระซิบบอกชานยอลเลยดันตัวอี้ฟานขึ้นก่อนจะเดินไปด้านหลังเพื่อรูดซิปออก แต่
เหมือนเจ้าตัวมาสคอตตัวร้ายจะคิดได้ว่าลืมบางอย่างที่สำคัญไป
เลยหันมาหยุดมือของชานยอลไว้
“เดี๋ยวนะครับ
เหมือนฟ่านจะลืมอะไรบางอย่าง” อี้ฟานบอก ชานยอลได้แต่ทำหน้างง คนร่างบางยืนผิวขาวสว่างสู้แสงอยู่กลางห้องกับเหล่าน้องๆคุมะไม่นานเจ้าหมีฟ่านก็กลับมาพร้อมของที่ตั้งใจทำไว้
“เค้กวันเกิดครับ”
อี้ฟานบอก
พร้อมจุดเทียนวันเกิดที่บ่งบอกอายุของอีกคนเดินเข้ามาหยุดตรงด้านหน้าอีกคน
“ของพี่หรอ
ทำให้หรอ” ชานยอลมองเค้กก็มั่นใจได้ว่าคนที่ถือมาเป็นคนทำแน่ๆ
“ครับ
ผมตั้งใจทำให้” อี้ฟานบอก ก่อนยื่นให้ชานยอลอธิฐานแล้วเป่าเทียน
“จะกินเค้กเลยมั๊ยฟาน”
ชานยอลถามก่อนเอาเค้กไปวางไว้บนโต๊ะในห้อง
“ไว้กินทีหลังนะครับ
ขอกินเจ้าของวันเกิดก่อน” อี้ฟานบอกก่อนจะดันอีกคนไปติดกับคุมะตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่
“อืออฟาน
ถอดก่อนสิ” ชานยอลบอก ก่อนดันอีกคนออก แล้วเดินไปรูดชิปชุดมาสคอตอีกคนออก
หลังจากถอดออกไปแล้ว อากาศในค่ำคืนเหน็บหนาวแต่ไม่ได้ทำให้ร่างใต้ชุดมาสคอตลดความร้อนแรงลงได้เลย
เนื่องจากภายในชุดร้อนระอุ เหงื่อไหลตามกล้ามเนื้อ ตามไรผม
ทำให้คนที่เป็นคนถอดให้ถึงกับทำหน้าไม่ถูก
“ร้อนนะครับ”
อี้ฟานบอก “แต่มันจะร้อนกว่านี้แน่ๆ” แล้วก็ดันร่างบางให้นอนลงเป็นกองคุมะ
ที่แสนนิ่ม ปากหนาไล่จูบจากหน้าผากมน
เรื่อยลงมาที่แก้มกลมสีแดงอมชมพูก่อนจะมาหยุดที่ปากอิ่มสีสวยที่ไม่ว่าจะครอบครองกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ
ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้นเล็กอย่างอ่อนหวานและค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเป็นความดุดันเร่าร้อนมือบางเกาะที่ไหล่หนาค่อยๆทุบเบาๆคล้ายว่าจะหายใจไม่ทันไปกับความร้อนแรงของคุณหมีคุมะจอมหื่น
“อือ
ฟ่าน แฮ่ก” ร่างบางหอบเอาอากาศเข้าปอดถี่ๆ
ตากลมมองไปยังตาคมที่หวานเยิ้มของอีกคนจนต้องหลบสายตา
“เหนื่อยแล้วหรอครับ
ผมแค่จูบเอง”
อี้ฟานบอกก่อนไล้มือไปลูบไล้เอวบางอีกคนพร้อมบีบเบาๆก่อนจะเลื่อนไปที่ส่วนกลางที่อ่อนไหวของอีกคนแล้วกุมเบาๆ
“อือ
ฟ่าน”
เสียงหวานครางออกมาเมื่อส่วนอ่อนไหวถูกกอบกุมด้วยมือหนาของอีกคนที่รูดขึ้นลงเป็นจังหวะขาเรียวเล็กเกร็งหุบเข้าจนเจ้าของร่างสูงต้องค่อยๆจับแยกออก
ก่อนสอดแทรกตัวเองเข้าไปตรงหว่างขานั้น
มือหนารูดขึ้นลงพร้อมกับปากร้อนทีปรนเปรอร่างเล็กพร้อมกันไปด้วย ปลายเท้าจิกลงบนพื้นกระเบื้องที่เย็นเยียบผิดกับความร้อนแรงที่กำลังจะเกิดขึ้นมือบางขย้ำไปที่ตัวของคุมะที่เป็นที่รองรับร่างของตัวเองอยู่
สะโพกเล็กแอ่นรับเรียวลิ้นร้อนของร่างสูงที่กำลังทำหน้าที่ปลุกเร้าอารมณ์ให้อีกคนอย่างเต็มที
ใบหน้าเล็กชื้นเหงื่อทั้งที่อากาศแทบจะติดลบ
“อ่า
ฟ่าน เข้ามานะ เข้ามาสิ เข้ามาในตัวชานยอล”
เสียงหวานร้องบอกความต้องการของตัวเองให้ร่างสูงได้ยิน ก่อนถอนปากออกแล้วยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจก่อนค่อยๆถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ของตัวเองออกแล้วรูดแกนใหญ่ที่ดูเหมือนจะพร้อมใช้งานมันไปตลอดทังคืน
นิ้วเรียวถูกสอดเข้าไปด้านในช่องรักนุ่มนิ่มค่อยๆชักเข้าออกเพื่อความคุ้นชินของอีกคน
นิ้วเรียววนด้านในหาจุดกระสันของอีกคน ร่างเล็กบิดเร้าด้วยความเสียวซ่านเมื่อนิ้วเรียวสะกิดโดนจุดเสียวของตัวเอง
ร่างสูงเร่งมือชักนิ้วไม่พอจะสอดเพิ่มจาหนึ่งเป็นสามเพื่อขยายทางรักให้พร้อมรับแกนกายใหญ่โตของตัวเองในเวลาไม่ช้านี้
“ฟ่าน
จ๋า เอาเข้ามาเหอะนะ ชานยอลไม่ไหวแล้ว น่า” เสียงอ้อนเสียงหวานทำให้ร่างสูงอยากจะแกล้งอีกคนให้ทรมานหนักเหลือเกินแต่ก็ติดที่ว่าเค้าเองก็ทรมานไม่ได้ต่างกัน
สีหน้ายั่วยวนชวนหลงใหลทำให้ร่างสูงลืมไปหมดแล้วว่าควรจะแกล้งอีกคนให้ต้องการมากขนาดไหน
มือหนากับจับขาเรียวแยกกว้างออกก่อนกดจ่อแกนกายไปที่ร่องงรักสีสวยก่อนจะกดแทรกเข้าไปช้าๆ
มือเรียวเล็กขย้ำหัวของเจ้าหมีที่รองรับร่างแน่นเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ร่างสูงกำลังจะมอบให้ ร่างสูงกดแกนกายเข้าไปจนสุด
ก่อนจะค่อยขยับสะโพกช้าๆเพื่อให้ร่างกายของอีกคนคุ้นชิน
“อืมม”
เสียงครางกระเส่าในคอของร่างสูงบ่งบอกถึงความพอใจในความแน่นของช่องรักของอีกฝ่ายจนอยากปฏิเสธได้
ร่างสูงกระหน่ำเพลงรักกับร่างบางอย่างเร้าร้อนท่ามกลางเหล่าตุ๊กตาหมีสีเหลืองที่เหมือนกับมองการร่วมรักของทั้งคู่ไม่วางตา
เสียงหอบหายใจสอดประสานเป็นเสียงเดียวกัน เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องกังวานในห้องที่มีแค่เราสองและคุมะนับสิบ
“ฟาน
อืออ ฟาน ดีจัง อีกสิ ลึกอีก” ร่างบางร้องบอกอีกคนถึงความต้องการของตัวเอง
“อ่า
แน่น รัดผมอีกสิ ยอล อีก”
ร่างสูงครางบอกความปรารถนาของตัวเองก่อนกระแทกแกนกายเข้าไปเต็มแรง
อกบางถูกเติมแต้มด้วยรอยจูบสีสวยทั่วไปหมด
ปากอิ่มบวมเจ่อจากการถูกจูบดูดดื่มจากอีกฝ่าย หลังแกร่งของของอีกฝ่ายก็ไม่ต่างกัน
รอยเล็บมากมายของร่างบางที่ฝากกไว้เต็มหลังของร่างสูงเป็นร่องรอยรักที่บ่งบอกได้ว่าร่างสูงนั่นดุดันเพียงใดเวลาร่วมรักกัน
ร่างสูงพาร่างบางที่นอนอยู่บนกองตุ๊กตา
ขึ้นมานอนราบบนโต๊ะทานข้าวในห้องผิวขาวสว่างรับกับแสงไฟกลางห้องใบหน้าแดงซ่านที่เต็มไปด้วยอารมณ์รักแขนเล็กชันกายขึ้นมาจ้องหน้ากับคนร่างสูงอย่างไม่ลดล่ะ
“ฟาน”
เสียงหวานครางชื่อคนรักแผ่วเบาก่อนจะคล้องคออีกคนเข้ามาใกล้แล้วจูบปลายคางอย่างยั่วยวน
ขาเล็กแยกออกเชิญชวนให้เข้ามาอีกครั้งลิ้นเล็กเลียไล้ไปทั่วแผงอกก่อนผละออกแยกขากว้างขึ้นยกสะโพกเผยให้เห็นร่องรักสีสวยที่ชุ่มชื่นไปด้วยน้ำหล่อลื่น
มันเป็นการยากที่ร่างสูงจะปฏิเสธได้แกนกายถูกสอดใส่อีกครั้งความคับแน่นยังคงดีเยี่ยม
ร่างสูงแกนกายกระแทกแกนกายถี่จนร่างบางที่อยู่บนโต๊ะโยกไหวไม่ต่างกับโต๊ะที่เป็นฐานในการร่วมรักตอนนี้ที่สั่นไหวไปกับแรงกระแทกที่แสนร้อนเร่าของร่างสูง
ฟันซี่เล็กขบกัดปากอิ่มจนบวมเจ่อแต่นั่นเป็นอะไรที่แสนยั่วยวนร่างสูงเป็นอย่างมากจนไม่อาจยับยั้งแรงกระแทกไว้ได้เลย
“อ่า
ฟ่าน ฟ่านนนนน ฟ่านนนนนนนน”
เสียงหวานครางลั่นเมื่อร่างสูงกระแทกแกนกายเน้นๆช้าๆซ้ำๆหลายที
สะโพกบางลอยหวือขึ้นตามแรงอารมณ์สะโพกเล็กเด้งรับแรงกระแทกอย่างเต็มแรง
“พี่ยอล
อ่า ผมรักพี่นะ สุขสันต์วันเกิด วันครบรอบ วันที่เท่าไหร่ก็ตาม อ่า อืมม
ผมรักพี่นะครับ” อี้ฟานบอกรักในขณะร่วมรัก
เสียงบอกคำมั่นครางเครือฟังไม่ได้ความเท่าที่ควรแต่ถึงแบบนั้นคนที่อยู่ในอ้อมแขนก็ยังรับฟังได้ยินมันทุกคำที่อีกคนบอก
“อือ พี่ก็รักนายรักมาก วันไหนก็รัก อ่า ฟาน รักกันแบบนี้ตลอดไปนะ อืออออ
อ่า” ร่างบางตอบรับเสียงกระเส่าไม่ต่างกัน
เกมรักเริ่มร้อนแรงขึ้นต่างจากอากาศที่เย็นยะเยียบ
หยาดเหงื่อของทั้งคู่ผสมกันจนเกิดกลิ่นแห่งรักที่หอมหวาน
“อ่า
ฟ่าน ไม่ไหวแล้ว ใกล้แล้ว ใกล้ๆ แล้ว” ร่างบางร้องบอกอีกคนเมื่อตนใกล้จะแตะสวรรค์อยู่ร่ำไรเป็นเหตุให้ร่างสูงรีบเร่งเกมรักให้ใกล้กับสวรรค์พร้อมกับร่างบาง
แรงกระแทกถี่กระชั้นชิดมากขึ้นร่างบางบิดด้วยความเสียวกระสัน
ก่อนกระตุกเกร็งปล่อยน้ำรักออกมาใส่หน้าท้องอีกคนจนเลอะเทอะเต็มหน้าท้อง
“อ่า พี่ชานยอลลลลลลล”เสียงเรียกชื่อลากยาว
ก่อนกระตุกและฉีดของเหลวเข้าไปด้านในช่องทางรักด้านหลังก่อนก้มจูบอีกคนเป็นการส่งท้าย
“ไอ้คนหื่นกาม
คุมะเค้ายับเยินหมดแล้ว” ชานยอลบ่นออกมาทันทีที่อี้ฟานทำความสะอาดร่างกายให้เสร็จ
“รักมั๊ยละครับ”
“ยังจะถามอีกไอ้บ้า”
ชานยอลบอกก่อนก้มหน้างุดหนีด้วยความเขินอาย
“รักนะครับพี่ว๊ากจอมโหด”
อี้ฟานบอกพร้อมรอยยิ้ม
“ระ
รู้แล้วน่า” ชานยอลตอบกลับด้วยเสียงเบาๆ ก็มันเขินนี้เข้าใจกันบ้างสิ
“เวลากอดเจ้าพวกนี้
พี่จะคิดถึงผมในคืนนี้” อี้ฟานบอกก่อนจูบที่แก้มกลมอีกคน
“นายมันร้าย”
ชานยอลบอกก่อนเดินไปหยิบเจ้าหมีขี้เกียจหนึ่งในกองนั้นขึ้นมากอดแล้วนั่งกินเค้กที่อีกคนทำให้อย่างมีความสุข
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น