มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของอีกคนออกก่อนจะลากลิ้นร้อนจากคอขาวมาที่อกบางก่อนทำรอยรักให้อีกคนจนเต็มแผ่นอกขาว
กายขาวเนียนถูกแต่งแต้มด้วยรอยจูบสีสวยมากมาย เสื้อเชิ้ตถูกปลดออกไปกองที่พื้นตั้งแต่เมื่อไหร่
คนตัวบางแทบจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ยอดอกสีสวยกำลังถูกลิ้นร้อนหยอกล้อ
กายบางสั่นสะท้านนานเหลือเกินที่ไม่ได้ถูกอีกคนรัก
ความคิดถึงทั้งหมดถูกส่งผ่านการกระทำที่ชวนให้สั่นสะท้าน
“ฟะ
ฟ่าน อืออ อย่าแกล้งกันแบบนี้” คนร่างบางครางออกมาหลังกางเกงขายาวถูกถอดออกไปกองซักที่ภายในห้องนี้
ส่วนอ่อนไหวถูกร่างสูงลูบไล้ปรนเปรอจนทำให้เผลอครางออก
“พี่ช่าง
น่ารัก ผมจะทำให้พี่น่ารักมากกว่านี้” ปากหนาค่อยๆดูดกลืนส่วนอ่อนไหวของอีกคนช้าๆ
มือเล็กขยุมผมอีกคนเบาๆ
ปากหนารูดขึ้นลงช้าๆก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น มือเล็กกำผมแน่นเสียงทุ้มหวานค่อยๆครางออกมาไม่เป็นภาษาทำให้ร่างสูงช่างพอใจ
“อ่ะ
อืออ ฟ่าน อ่า ฟ่านนน” เสียงครางเรียกชื่ออีกคนดังอย่างต่อเนื่อง “ไม่ไหวแล้ว ฟ่าน
พี่ไม่ไหวแล้วว อือออ” น้ำขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาภายในปากของร่างสูง
ที่กลืนลงคอไม่เหลือไว้สักหยด
“หวาน”
คำชมสั้นๆจากปากของร่างสูงทำให้ร่างบางที่ยืนสะท้านอยู่เขินอาย
“แต่มันยังไม่จบหรอก” อี้ฟ่านบอกกก่อนจัดการ
ยกขาอีกคนขึ้นแล้วแทรกตัวเข้าไปตรงกลางนั้น “ผมจะรักพี่
รักพี่จนไม่เหลือที่ว่างให้ใคร” ก่อนกดจุบหวานร้อนไปทีปากอิ่ม
ร่างบางตอบรับอย่างคุ้นเคยก่อนจะนิ่วหน้าเพราะ
ร่างสูงได้สอดใส่แกนกายแข็งเข้ามาด้านในช่องรักในจังหวะเดียวกับการจูบ
“อือ
ฟ่าน” นิ้วเรียวจิกไหล่หนาแน่นเพื่อระบายความเสียว
ร่างสูงซี๊ดปากเบาๆกับความคับแน่นของอีกคน ที่ตอดรัดแกนกายของเค้าจนชาหนึบก่อนจะค่อยๆดันเข้าไปจนสุดแกน
“อ่า
ฟ่านนน” เสียงหวานร้องเรียกชื่ออีกคนอย่างแสนรัก “ทำสิ รักพี่
พี่คิดถึงจังหวะรักของนาย” สิ้นคำร้องขอ
ร่างสูงก็เปิดฉากเพลงรักที่แสนหวานให้อีกคน
กายบางสั่นสะเทือนเคลื่อนไหวตามแรงรักที่ร่างสูงมอบให้อย่างต่อเนื่อง
ทุกส่วนของร่างกายของคนทั้งสองแทบจะกลายเป็นคนคนเดียวกัน ยอดอกเสียดสี หยาดเหงื่อหยดรดรินกันและกัน
เสียงเนื้อกระทบเนื้อสลับกับเสียงครางหวานใสปลุกปั่นให้อารมณ์รักของคนทั้งสองพุ่งสูงขึ้นมาก
และ มากขึ้นไปอีกไม่มีวันหมดลง
กายบางที่จัดให้อยู่ด้านบนก่อนจะขยับเป็นจังหวะรักต่อไป
“ฟ่าน
ดีมั๊ยย อืออ ดีมั๊ย” ปากอิ่มพร่ำถามถึงลีลารักของตนว่าเป็นที่พอใจสำหรับร่างสูงหรือไม่
ตากลมหรี่ลงมองคนด้านล่างอย่างยั่วยวนก่อนขยับสะโพกขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง
มือบางจิกที่อกแกร่งของอีกคนเพื่อระบายความเสียวซ่านให้ตัวเอง
“อืมดี
ดีมาก” เสียงครางต่ำในลำคอบอกให้รู้ว่าเค้าสุขสมกับสิ่งนี้มากแค่ไหน
ตาคมมองคนด้านบนไม่วางตา ใบหน้าหวานสวยที่กำลังรู้สึกเสียวซ่าน น่ามองมากเหลือเกิน
ร่างสูงมองร่างบางที่กำลังขยับขึ้นลงอยู่ด้านบนของตัวเองก่อนขยับสวนแกนกายขึ้นไปแกล้งอีกคน
“อ๊ะ
อือ ฟ่าน ไม่แกล้งสิ” ร่างบางร้องบอกก่อนโน้มกายลงมากัดเบาๆทีแก้มของอีกคน
“อ่าพี่ชานยอล
ไม่กัดสิ” ปากไม่ว่าเปล่ากลับฉกชิงจูบแสนหวานของอีกคนไปด้วย
จูบร้อนแรงพร้อมกับจังหวะรักที่เร่งแรงขึ้น
กายบางสั่นสะเทือนไปทั่วร่างก่อนจะถูกจับพลิกให้นอนลงเบาะในห้องเก็บของที่มีเสื้อของร่างสูงปูทับอยู่
“อึก
อ่ะ” ร่างสูงโถมกายเข้าหาอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้จังหวะรักขาดหายไป
แขนเรียวโอบรอบคออีกฝ่ายไว้ เสียงครางเรียกชื่ออีกคนดังไม่หยุด “ฟ่าน ฟ่าน ฟ่าน
ฟ่าน อือ ฟ่าน อีกสิ ลึกอีก เข้ามาอีก อืออ อะ ฟ่านนนน” ยิ่งเรียกมากเท่าไหร่
ไฟรักยิ่งโหมกระหน่ำมากเท่านั้น
ร่างสูงมองร่างบางที่เอ่ยเรียกชื่อเค้าไม่ขาดปากด้วยความรักที่มีล้นใจ
“อือ
ฟ่าน ไม่ไหวแล้ว ใกล้แล้ว”
ชานยอลร้องบอกมือหนาที่ทำหน้าทีปรนเปรอรักให้ส่วนอ่อนไหวของอีกคน
เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นพอๆกับแรงโถมที่เร็วขึ้นเช่นกัน
“พร้อมผมนะ
ที่รัก” อี้ฟานบอกก่อนเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
“อืออ”
ชานยอลรับคำก่อนตอดรัดแกนกายอีกคนให้เสียวกระสันขึ้นเพื่อไปถึงสวรรค์พร้อมกัน
“อึก
อ่า ฟ่าน //อ่า พี่ชานยอลลลล” ทั้งคู่ครางรับซึ่งกันและกัน
ก่อนน้ำรักของทั้งคู่จะถูกปลดปล่อยพร้อมกัน น้ำใส่เลอะเปรอะมือของร่างสูง และ
อีกส่วนหนึ่งถูกเติมเต็มในช่องรักของร่างบาง
ร่างสูงค่อยๆเลียลิ้มกลืนกินน้ำรักของอีกคนที่ติดอยู่ที่มือจนหมดก่อนล้มตัวลงนอนกอดร่างบางไว้แนบอก
“ผมรักพี
อย่าหนีผมไปอีกนะ” อี้ฟ่านบอกก่อนจูบหน้าผากมนตะกรองกอดไว้แน่นหนา
“อือ
จะไม่หนีแล้ว” ชานยอลลรับคำก่อนซุกที่อกแกร่งของอีกคน
หน้าประตูห้องเก็บของ
“สึด
ไอ้ฟ่านแมร่งเด็ด” เสียงสบถเบาๆชองเจ้าของร้านชาดังขึ้น
“เด็กสมัยนี้
นี่เก่งชะมัด”คนหน้าหวานแฟนของเจ้าของร้านชาเอ่ยขึ้นเช่นกัน
“ไม่ใช่แค่เด็กสมัยนี้หรอก
ผมก็เด็ดอยู่ คุณลู่ห่านไม่นึกอยากลองบ้างหรอครับ”
เซฮุนถามออกไปเลยได้รับหมัดเบาๆเป็นการตอบแทนที่หัวไหล่ขวา
“ทะลึ่ง”
ลู่หานว่า เซฮุนเลยได้แต่หัวเราะ
“ในที่สุด
มันก็ได้เจอกัน” มินซอกเอ่ยออกมา น้ำตาจะไหล
“มินมิน
กลับห้องกันมั๊ย” จงแดเอ่ยออกมา มินซอกเลยหันมามอง
“ทำไมรีบกลับ”
มินซอกหันมาถามอย่างสงสัย ก่อนจะหน้าแดงเมือเห็นรอยยิ้มกรุ้มกริ้มของอีกคน
“พวกมึง
ทูคิม รีบไปเลย เป็นอาทิตย์แล้วนี้ ระวังไอ้แดน้อยเฉาตายนะเว้ย” เซฮุนบอก
จงแดได้ทีเลยรีบดึงมือมินซอกกลับห้องทันที ลู่หานมองแล้วยิ้มตาม
“แล้วคุณลู่ห่านละครับ
นี้มันห้าเดือนแล้วนะครับตั้งแต่วันที่คุณยอมเป็นแฟนผม” เซฮุนถาม
“อะ
อะไรล่ะ ก็เป็นแฟนแล้วนี้” ลู่ห่านบอก
“ผมอยากกอดคุณนะ”
เซฮุนบอก ลู่หานเงียบไปก่อนจะพูดเบาๆเหมือนพูดคนเดียว แต่
คนหูดีนรกส่งมาอย่างเซฮุนมีหรือจะไม่ได้ยิน
“ก็ไม่เคยบอกว่าไม่ให้ซะหน่อย
นายไม่ทำเองต่างหาก” เซฮุนยิ้มหน้าบานก่อนจะเอ่ยคำชวนหน้าแดงออกมา
“งั้นรอร้านปิดก่อนนะครับ
แล้วเรามารักกัน” เซฮุนบอกก่อนเดินไปที่เคาท์เตอร์ปล่อยให้ลู่หานยืนหน้าแดงเพียงลำพังที่หน้าห้องเก็บของ
“เด็กบ้า” คำสั้นๆจากปากของลู่หานที่ยืนหน้าแดงอยู่ที่เดิมก่อนเดินออกไปหาเด็กๆชมรมบาสที่มาคอยลุ้นว่าคนทั้งคู่จะได้เจอกันมั๊ย
“อาจารย์
เป็นไง”
เป็นจงอินที่ดูจะห่วงสมรรถภาพของรุ่นน้องของอี่ฟานมากกว่าใครที่ถามเป็นคนแรก
“อี้ฟาน
คัมแบค” ลู่ห่านบอก จงอิน คยองซู จื่อเทา แบคฮยอน มองหน้ากันแล้วยิ้มกว้างออกมา
“ไอ้ฟ่านคนเดิมมาแล้วว้อย”
เทาร้องออกมาอย่างดีใจ
“ทีนี้ก็ได้เวลาจัดการไอ้ยุนโฮสินะ”
จงอินพูดออกมาอย่างมาดมั่น คยองซูกุมมืออีกคนแน่น จงอินหันมาสบตา
“มันไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก
สิ่งที่เราควรปกป้องเราก็ต้องดูแลมันดีๆ เหมือนที่จงอินดูแลตัวเล็กแบบนี้”
จงอินบอก “ไม่ต้องกังวลนะ ความกลัวของตัวเล็กจะถูกกำจัดไปแล้ว” จงอินบอก
ทำให้คยองซูยิ้มออกมา
“หวานเกินนนน”
เทาร้องเลยโดนแบคฮยอนฟาดให้อีกที
“เจ็บน่า เดี๋ยวโดนหรอกครับ” เทาบอก แบคฮยอนเลยเมินหน้าหนีอีกคนด้วยความอาย
ไอ้คำว่าเดี๋ยวโดนของจื่อเทาแปลได้ความหมายเดียวเท่านั้น
“ตอนนี้เราต้องรอเปิดเทอมสินะ
แล้วจัดการไอ้ยุนโฮแม่ง” เทาบอก ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
“เราควรเริ่มที่อาจารย์ห้องพยาบาลมั๊ย”
จงอินบอก ยิ้มร้าย ที่หาดูได้ยากผุดขึ้นมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น